فهرست مطالب

فصلنامه اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی
پیاپی 26 (تابستان 1392)

  • تاریخ انتشار: 1392/05/30
  • تعداد عناوین: 8
|
  • آزیتا نخعی، محمدرضا عباسی، الیاس آرزمجو صفحات 115-128
    به منظور ارزیابی واکنش 13 توده ی ارزن به قطع آبیاری در مراحل انتهایی، دو آزمایش مجزا در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مرکز تحقیقات کشاورزی بیرجند در دو سال زراعی 85-1384 اجرا گردید. در آزمایش اول آبیاری با آغاز گلدهی (10% ظهور پانیکول) قطع شده و در آزمایش دوم، شرایط نرمال آبیاری به صورت عادی و با دور هر 7 روز یک بار اعمال گردید. نتایج نشان داد که اثر تنش خشکی و توده بر تمامی صفات مورد بررسی معنی دار بود. قطع آبیاری منجر به کاهش صفات مورد بررسی شده و بیشترین درصد کاهش مربوط به عملکرد دانه و علوفه خشک بود. توده های 143-15 (خراسان جنوبی) و 24-15 (یزد) دارای بیشترین میانگین دو ساله عملکرد دانه و علوفه خشک و توده 132-15 (همدان) دارای کمترین عملکرد در بین توده های مورد بررسی بودند. بر اساس نتایج این پژوهش و با توجه به کاهش قابل ملاحظه عملکرد دانه و علوفه خشک در تیمار قطع آبیاری، این رژیم آبیاری به عنوان یک راهبرد موثر و قابل قبول در مدیریت آبیاری ارزن در منطقه بیرجند به شمار نمی رود. همچنین، توده 131-15 (خراسان جنوبی) در هر دو رژیم آبیاری از عملکرد دانه و علوفه خشک قابل قبولی نسبت به سایر توده ها برخوردار بود.
    کلیدواژگان: اجزای عملکرد، ارزن، توده، قطع آبیاری، عملکرد
  • صادق آزادی، سید عطاالله سیادت، رحیم ناصری، عباس سلیمانی فرد، امیر میرزایی صفحات 129-146

    به منظور بررسی اثر باکتری های افزاینده رشد و کود شیمیایی بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام گندم دوروم، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دهلران، استان ایلام در سال زراعی 90-1389 اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل سه رقم گندم دوروم (یاواروس، کرخه و سیمره)،کود شیمیایی نیتروژن (کود اوره) در 3 سطح (40، 80 و 120 کیلوگرم در هکتار) و کود زیستی در 3 سطح (عدم تلقیح، تلقیح با ازتوباکترکروکوم Azotobacter chroococcum و آزسپریلیوم برازیلنس Azospirillum brasilense بودند. نتایج نشان داد که بین ارقام مورد استفاده از نظر صفات مورد مطالعه اختلاف معنی داری وجود داشت. رقم یاواروس دارای بیشترین ارتفاع بوته، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیک بود. بین سطوح مختلف کود شیمیایی نیتروژن نیز اختلاف معنی داری مشاهده شد. بیشترین ارتفاع بوته، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و پروتئین دانه در سطوح کودی 120 کیلوگرم در هکتار نیتروژن به دست آمد. کودهای زیستی بر صفات اندازه گیری شده تاثیر معنی داری داشت. بیشترین ارتفاع بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، تعداد سنبله در متر مربع و عملکرد دانه در تیمارهای عدم تلقیح و تلقیح با کودهای زیستی به دست آمد. اثر متقابل رقم در کود شیمیایی نیتروژن بر ارتفاع بوته، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، تعداد سنبله در متر مربع و عملکرد دانه معنی دار شد. بیشترین عملکرد دانه در رقم یاوارس و 120 کیلوگرم کود نیتروژن و کمترین عملکرد دانه نیز در تیمار رقم سیمره و 40 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار حاصل شد. اثر متقابل رقم در کود زیستی تنها بر شاخص برداشت معنی دار شد. اثر متقابل کود شیمیایی در کودهای زیستی بر تعداد دانه در سنبله، تعداد سنبله در متر مربع و عملکرد دانه معنی دار شد. اثر متقابل سه گانه رقم با کود شیمیایی و کود زیستی نیز تنها بر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک معنی دار گردید. بیشترین عملکرد دانه در رقم یاوارس و 120 کیلوگرم کود نیتروژن و تلقیح با آزسپریلیوم و کمترین عملکرد دانه در رقم سیمره با 40 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار و عدم تلقیح مشاهده شد.

    کلیدواژگان: اجزای عملکرد دانه، کود زیستی، گندم، عملکرد
  • ندا نعیمی، مهرداد یارنیا، ابراهیم خلیلوند بهروزیار صفحات 147-158
    به منظور بررسی اثرات محلول پاشی متانول بر صفات مرتبط با دانه در نخود، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال زراعی 1390 در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز اجرا شد. تیمار های آزمایشی شامل مراحل مختلف محلول پاشی متانول در 3 سطح (مراحل رشد رویشی، زایشی و رویشی و زایشی) به عنوان عامل اصلی و محلول پاشی متانول در غلظت های 5، 10، 15، 20، 25 و 30 درصد حجمی متانول و عدم محلول پاشی (شاهد) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج تجزیه واریانس صفات نشان داد که بین اثر متقابل مرحله محلول پاشی و غلظت محلول پاشی از لحاظ صفات تعداد دانه در بوته، وزن صد دانه، عملکرد دانه در واحد سطح، سرعت پر شدن دانه و شاخص برداشت اختلاف معنی داری وجود داشت. محلول پاشی متانول در مرحله زایشی منجر به کاهش عملکرد دانه تولیدی گردید، ولی این محلول پاشی در مراحل رویشی و هر دو مرحله رویشی و زایشی بر صفات مرتبط با دانه و درنتیجه میزان دانه تولیدی توانست اثر مثبتی نشان دهد. این اثر مثبت بر تعداد و وزن صد دانه معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه در واحد سطح با 2460 کیلوگرم در هکتار متعلق به محلول پاشی متانول با غلظت 20 درصد حجمی متانول در هر دو مرحله رشد رویشی و زایشی بود که افزایشی معادل 13.5 درصد نسبت به شرایط عدم محلول پاشی نشان داد.
    کلیدواژگان: صفات مرتبط با دانه، متانول، محلول پاشی، نخود
  • بیتا سهیلی صفحات 159-180
    جهت شناسایی، تعیین تراکم و غالبیت علف های هرز مزارع گندم آبی در استان اردبیل، بر اساس سطح زیر کشت گندم و مساحت مزارع در کلیه شهرستان های استان اردبیل طی 6 سال زراعی (در سال های 1381 تا 1386) تعداد 76 مزرعه جهت بررسی انتخاب شدند. طبق روش توماس با انداختن کادر، تعداد علف های هرز به تفکیک جنس و گونه در هر کادر در مزارع مورد نظر مشخص گردیدند. با استفاده از عواملی چون تراکم (در واحد سطح)، فراوانی و یکنواختی هر گونه از علف های هرز روابط آنها به دست آمدند. در هر مزرعه طول و عرض جغرافیایی و ارتفاع از سطح دریا برای مکان مورد اندازه گیری توسط دستگاه GPS ثبت شدند. کلیه اطلاعات به دست آمده در قالب یک بانک اطلاعاتی (در محیط Access) طراحی گردید و سپس نقشه پراکنش علف های هرز مزارع گندم آبی استان اردبیل تهیه شد. نتایج نشان داد که در مزارع گندم آبی استان اردبیل 61 گونه علف هرز وجود دارد. پهن برگ های غالب مزارع گندم آبی استان اردبیل به ترتیب غالبیت شامل: بی تی راخ (L. Galium tricornatum)، علف هفت بند (Polygonum patulum) و تربچه وحشی (Raphanus raphanistrum) بودند. باریک برگ های غالب مزارع گندم آبی استان اردبیل را نیز به ترتیب اهمیت می توان گونه های یولاف وحشی زمستانه (Avena ludoviciana)، چاودار (Secale cereale) و دم روباهی کشیده (Alopecurus myosuroides) دانست. به علاوه، مهم ترین رستنی های مزاحم قبل از برداشت گندم آبی در این استان را پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis)،کنگر وحشی (Cirsium arvense) و تلخه (Acroptilon repens) تشکیل می دادند.
    کلیدواژگان: تراکم، فراوانی، علف هرز، GIS، GPS
  • قدرت فلاحی، علی حاتمی، رحیم ناصری صفحات 181-196
    به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر هیبریدهای مختلف ذرت، آزمایشی در مزرعه تحقیقی کشاورزی شهرستان گیلان غرب، استان کرمانشاه به صورت کرت های خردشده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در بهار سال 1385 طراحی و به مورد اجرا گذاشته شد. آبیاری در سه سطح (آبیاری نرمال (I1)، قطع آب قبل از ظهور گل های تاجی (I2) و قطع آب بعداز گرده افشانی کامل و تشکیل رویان (I3) ) به عنوان عامل اصلی و هیبرید های ذرت (500SC، 58SC، 647SC، 666SC، 700SC و 704SC) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. تعداد 14 بار نمونه برداری از سطح مزرعه برای تعیین شاخص های رشد شامل شاخص سطح برگ، سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی و میزان جذب خالص انجام گردید. روند تغییرات شاخص سطح برگ، تجمع ماده خشک، سرعت رشد محصول، جذب خالص گیاه و سرعت رشد نسبی، برای کلیه هیبریدها مشابه بود، اما در سطوح مختلف آبیاری با همدیگر متفاوت بودند. به طوری که اعمال تنش خشکی موجب کاهش شاخص های رشد گردید. بیشترین و کمترین شاخص های رشد به ترتیب در تیمار آبیاری نرمال و قطع آب قبل از ظهور گل های تاجی به دست آمد.
    کلیدواژگان: تنش خشکی، ذرت، شاخص های رشد
  • محمد یزدانی، همت الله پیردشتی، محمدعلی بهمنیار صفحات 199-214
    به منظور بررسی اثرات کودهای زیستی حل کننده فسفات و باکتری های افزاینده رشد گیاه بر شاخص های رشد ذرت سینگل کراس 604، آزمایشی در سال زراعی 1387 در قالب کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری به اجرا درآمد. عامل اصلی شامل کود دامی گاوی (به میزان بیست تن در هکتار)، کود سبز جو (به میزان پانزده تن در هکتار)، و شاهد (بدون استفاده از کود آلی) و عامل فرعی در هشت سطح NPK؛ NPK+ (PSM) + (PGPR)؛ NP50%K-+PSM+PGPR؛ N50%PK +PSM+PGPR؛ N50%P50%K + PSM+PGPR؛ PK+PGPR؛ NK+PSM؛ و PSM+PGPR در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد بیشترین وزن خشک اندام های هوایی (13.2 گرم درمتر مربع)، شاخص سطح برگ (3.8) و سرعت رشد محصول (34.5 گرم درمتر مربع در روز) در کرت های کود دامی و در تیمار نهاده کافی (NPK) به همراه کود زیستی به دست آمد. مصرف کود سبز و نهاده کافی به همراه کود زیستی نسبت به تیمار عدم کاربرد کود زیستی، وزن خشک اندام های هوایی ذرت را 11 درصد افزایش داد. همچنین، میزان شاخص سطح برگ با مصرف کود دامی و کود سبز به ترتیب 17 و 10 درصد افزایش یافت. اما این صفت در تیمارهای مشابه در کرت های شاهد تحت تاثیر کود زیستی قرار نگرفت. کاربرد کود زیستی، نتوانست کاهش پنجاه درصدی کود نیتروژنه را جبران نماید. اما کاهش پنجاه درصدی کود فسفره و مصرف کود زیستی در کرت های کود سبز و شاهد (بدون کود آلی) در میزان تجمع ماده خشک، شاخص سطح برگ و سرعت رشد محصول تغییری نسبت به تیمار نهاده کافی ایجاد نکرد. بر اساس نتایج این تحقیق به نظر می رسد بتوان با کاربرد کودهای زیستی ضمن کاهش مصرف کودهای شیمیایی فسفره، شاخص های رشد در ذرت را بهبود بخشید که در نهایت افزایش عملکرد دانه را به دنبال خواهد داشت.
    کلیدواژگان: ذرت، سرعت رشد محصول، شاخص های رشد، شاخص سطح برگ، کودهای زیستی
  • امین پسندی پور، حسن فرح بخش، مهری صفاری، بتول کرامت صفحات 215-228
    این تحقیق به منظور بررسی اثرات غلظت های سالیسیلیک اسید (0، 5، 10، 15 و 20 میکرو مولار) بر برخی واکنش های فیزیولوژیکی گیاه شنبلیله تحت تنش های متفاوت شوری (0، 50، 100، 150 و 200 میلی مولار نمک NaCl) در شرایط کشت هیدروپونیک انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه باهنر کرمان اجرا گردید. نتایج نشان داد که در گیاهان تیمار شده با شوری، محتوای کلروفیل a، b و کارتنوئید در مقایسه با گیاهان شاهد کاهش یافت. این در حالی بود که شوری منجر به افزایش میزان مالون دآلدیید، سایر آلدییدها، فعالیت کاتالاز و پراکسیداز گردید. بر طبق نتایج به دست آمده، کاربرد سالیسیلیک اسید به ویژه با غلظت های 10 و 15 میکرومولار در شرایط تنش شوری، توانست با افزایش فعالیت آنتی اکسیدان های کاتالاز و پراکسیداز در گیاه شنبلیله؛ منجر به کاهش پراکسیداسیون لیپیدهای غشاء و افزایش مقدار رنگیزه های فتوسنتزی نسبت به گیاهان شاهد (غلظت صفر سالیسیلیک اسید) شود. همچنین، کاربرد غلظت 5 میکرومولار سالیسیلیک اسید تاثیر معنی داری در بهبود شرایط تنش ناشی از شوری در مقایسه با گیاهان شاهد نداشت و غلظت 20 میکرومولار این ماده با تشدید شرایط تنش، خود منجر به کاهش پارامترهای ذکر شده گردید.
    کلیدواژگان: آنتی اکسیدان، پراکسیداسیون لیپیدها، تنش شوری، سالیسیلیک اسید، شنبلیله
  • سلیمان محمدی، نبی خلیلی اقدم، احمد خوش نژاد، محمد پوریوسف، نادر جلیل نژاد صفحات 229-240
    به منظور تعیین مناسب ترین ترکیب کشت مخلوط جو و شبدر برسیم، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندوآب به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی کشت مخلوط عبارت بودند از: درصدهای مختلف بوته جو و شبدر یک ساله در روی هر ردیف (100 % جو : صفر درصد شبدر (کشت خالص جو)، 90 % جو :10 % شبدر، 80 % جو :20 % شبدر،70% جو :30% شبدر،660% جو :40% شبدر،50% جو :50% شبدر،40% جو :60% شبدر،30% جو :70% شبدر،20% جو :80% شبدر، 10% جو :990% شبدر، و صفر درصد جو : 100% شبدر (کشت خالص شبدر). نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد شبدر در سیستم تک کشتی (8.3 تن در هکتار) و کمترین آن در کشت مخلوط با نسبت 10:90 شبدر : جو (1.2 تن در هکتار) به دست آمد. در گیاه جو نیز طول سنبله، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، درصد پروتئین، عملکرد اقتصادی و عملکرد بیولوژیک به طور معنی داری تحت تاثیر نسبت های کشت قرار گرفتند. کاهش نسبت بوته های جو به شبدر سبب کاهش 87 درصدی عملکرد اقتصادی و عملکرد بیولوژیک شد. وزن هزار دانه نیز از 45.82 گرم به 39 گرم کاهش پیدا کرد. نسبت برابری زمین کل (بر اساس عملکرد دانه جو و عملکرد علوفه شبدر) نیز در همه موارد، بالاتر از یک بود و در نسبت40:60 (شبدر : جو) هر چند با اختلاف غیر معنی دار با بقیه الگوهای کشت ولی در بالاترین مقدار خود قرار داشت (1.70). کاهش درصد تراکم بوته های جو نسبت به بوته های شبدر در محاسبه نسبت برابری زمین بر اساس علوفه در هر دو محصول نیز سبب کاهش معنی دار نسبت برابری زمین در گیاه جو به کمتر از یک شد. نتایج به طور کلی نشان داد که بهترین الگوی قابل توصیه برای کشت مخلوط جو و شبدر برسیم در این ناحیه، الگوی کشت 60 درصد شبدر و 40 درصد جو در روی هر ردیف در هر دو حالت تولید علوفه از هر دو محصول و تولید دانه از جو و علوفه از شبدر برسیم می باشد.
    کلیدواژگان: کشت مخلوط جو و شبدر، عملکرد، نسبت برابری زمین
|
  • A. Nakhaei, M.R. Abbasi, E. Arazmjoo Pages 115-128
    To evaluate the response of 13 millet accessions to skip irrigation at terminal growth stage¡ two separate experiments based on randomized complete block design with three replications conducted at the Agricultural Research Center of Birjand¡ Iran¡ in 2005 and 2006. Irrigation was stopped in the first experiment at 10% flowering while irrigation was conducted as usual¡ in the second experiment once every 7 days. Combined analysis of variance showed that stopping at flowering time irrigation leads to reduction in all investigated traits¡ especially dry forage and grain yield. Accession numbers 15-143 (Southern Khorasan accession) and 15-24 (Yazd) produced highest grain and dry forage yield in both years and accession number 15-132 (Hamadan) had the lowest yield against all the others. According to the results of this study and considering the severe reduction of grain and dry forage yield recommending deficit irrigation treatment¡ at flowering would not be feasible at Birjand region. Also¡ number 15-131 (Southern Khorasan) accession had an acceptable grain yield and dry forage on both irrigation regimes.
    Keywords: Accessions, Deficit Irrigation, millet, Yield, yield components
  • S. Azadi, S.A. Siyadat, R. Naseri, A. Soleimani Fard, A. Mirzaei Pages 129-146

    To study the effect of plant growth promoting bacteria (PGPR) and mineral nitrogen fertilizer on yield and yield components of three durum wheat cultivars, an experiment was conducted as a split factorial based on randomized complete block design with three replications in Dehloran Research Station in Ilam, Iran in 2011-2012 cropping season. Experimental factors consisted of durum wheat (Yavaroosm, Kharkheh and Simareh) was assigned to main plot and nitrogen fertilizers at 3 levels (40, 80 and 120 kg.ha-1) and bio-fertilizer (non-inoculation, inoculating with Azotobacter chroococcum, Azospirillum brasilense) to sub plot. Results of analysis of variance showed that among cultivars studied there were significantly differences at traits under study. Yavaroos had the highest plant height, 1000- grain weight, and biological yield. The highest plant height, 1000- grain weight, biological yield and protein content was obtained by application of 120 kg/ha nitrogen fertilizer, but there were not different effect between 80 and 120 kg/ha nitrogen fertilizer. Traits under study were affected by using bio-fertilizer. The highest plant height, number grain per spike, 1000- grain weight, grain yield were obtained from inoculation plants with bio-fertilizer. The effect of cultivar by nitrogen chemical fertilizer interaction had significant effect on plant height, number of grain per spike, 1000-grain weight, and spike per meter squared and grain yield. The highest grain yield was obtained from Yavaroos using 120 kg/ha and the lowest grain was observed from Simareh cultivar and 40 kg/ha. Interaction effect of cultivar and bio- fertilizer had significant effect on harvest index only. Nitrogen fertilizer by bio- fertilizer interaction had significant effect on only grain yield, spike/m-2 and grain yield. The highest grain yield was obtained from Yavaroos cultivar when it were inoculation with Azospirillum 120 kg/ha and the lowest grain yield observed Simareh cultivar when it was treated with 40 kg/ha.

    Keywords: Bio, fertlizer, Durum wheat, Grain yield, yield components
  • N. Naeimi, Mehrdad Yarnia, E. Khalilvand Pages 147-158
    This research was conducted to evaluate the effects of foliar application of methanol on certain kernel related traits at different growth stages of pea var. ILC482 at the Research Station of Faculty of Agriculture in Islamic Azad University, Tabriz Branch in 2011. The study was conducted in split plot experiment based on Randomized Complete Block Design with three replications. Treatments were three levels methanol foliar application at different growth stages (vegetative, reproductive and foliar application at both two stages) which considered as main factor, six levels of foliar application of methanol concentrations: (0 [control], 5, 10, 15, 20, 25, 30%) as sub factor. Results showed that the interactions of methanol applications growth stages and its concentrations on grain number per plant, 100 kernel weight, grain yield, grain filing rate and harvest index were significantly different. Foliar application of methanol at reproductive stage decrease kernel related traits, but this application at both growth stages had positive effect on grain production and kernel related traits. This positive effect on number and 100 kernel weight were significant. The highest grain yield (2460 kg/ha) was obtained by 20% concentration of methanol at both growth stages that increased grain yield above 13.5% compared to the control condition.
    Keywords: Chickpea, Foliar application, Kernel related traits, Methanol
  • B. Soheili Pages 159-180
    In order to identify the density and abundance of weeds in irrigated wheat fields of Ardabil Province, 76 samples of irrigated wheat fields based on cultivation area from all counties of Ardabil province for six years (2001-2006) were selected. The genus and species of weeds from each sampling fields and their population indices density, frequency and uniformity of each species were calculated by using Thomas method. Geographic coordinates of field (Latitude, Altitude and Elevation) were the main coverage and were determined by using GPS. These data were used for producing weed maps using GIS in irrigated wheat fields of Ardabil province. Results showed that bedstraw (Galium tricurnatum), Fumitory(Fumaria vaillanti)and wildradish (Raphanus raphanistrum) were dominant broad leaf weed species and wild oats (Avena fatua), rye (Secale cereal) and mouse foxtail(Alopecurus myosuroides) dominant grassy weeds species in irrigated wheat fields of Ardabil province. Bindweed (Convolvulus arvensis), Canada thistle(Cirsium arvense)and Acroptilon repens were the most important disturbing plants prior to harvesting in irrigated wheat fields of Ardabil province.
    Keywords: Density, frequency, weed, GIS, GPS
  • G. Fallahi, A. Hatami, R. Naseri Pages 181-196
    To study the effect of water deficit on growth indices of different maize hybrid, a split plot experiment based on randomized complete block design with three replications was carried out at Agriculture Research Station of Kermanshah during 2006. Different levels of water irrigation (full irrigation, stress before tasseling and stress after pollination and embryo formation) were measured assigned to main plots and maize hybrids (SC500, SC582, SC647, SC666, SC700 and SC704) to subplots. To determine growth indices including leaf area index, crop growth rate, dry matter accumulation, relative growth rate and net accumulation rate means of 14 times sampling were calculated. Results indicated that growth trend for leaf area index, crop growth rate, dry matter accumulation, relative growth rate and net accumulation rate in corn hybrids were similar, but they were different for levels of irrigation significantly. In such a way that drought stress decreased growth indices. The highest growth indices were obtained from full irrigation and lowest values from drought before tasseling.
    Keywords: Corn, Drought stress, growth indices
  • M. Yazdani, H. Pirdashti, M.A. Bahmanyar Pages 199-214
    To investigate the responses growth indices of corn (Zea mays L. cv. SC 604) to using plant growth promoting rhizobacteria (PGPR) and phosphate solubilizing microorganisms (PSM) and rhizobacteria, a field experiment was conducted during 2008. The study was arranged in split plot experiment based on randomized complete block design with three replications. Three levels of manures, consisted of 20 Mg.ha-1 farmyard manure, 15 Mg.ha-1 green manure and check or without any manures assigned to main plots and eight levels of fertilizer combinations (consisted of 1-NPK or recommended fertilizer application; 2-NPK㴣㸼揑; 3-NP50%K㴣 㱣; 4-N50%PK㴣 PGPR; 5-N50%P50%K㴣 PGPR; 6-PK㱣; 7-NK㴣 and 8-PSM PGPR) to sub plots. Results showed that the maximum dry matter (13/2 g.m-2), leaf area index (3/8) and crop growth rate (34/5 g.m-2.day-1) were, produced by using both farmyard manure and application of NPK plus biofertilizers. Application of green manure and biofertilizer significantly increased dry matter by 11% compared to control. Meanwhile, farmyard manure and green manure application markedly increased the leaf area index by 17 and 10%, respectively. NPK treatment in farmyard manure plots and inoculation of PGPR and PSM significantly increased crop growth rate in corn plants compared to green manure and control plots. However, inoculation of biofertilizer and reducing P application by 50% did not significant influence growth indices such as total dry matter accumulation, leaf area index, and crop growth rate significantly. In conclusion, it seems that biofertilizers could be recommended as an effective option to reduce phosphate chemical fertilizers, improve the growth indices of corn plants, which ultimately result in grain yield increase.
    Keywords: Biofertilizer, Crop Growth Rate, growth indices, leaf area index
  • A. Pasandi Pour, H. Farahbakhsh, M. Saffari, B. Karamat Pages 215-228
    This study performed to investigate the effects different concentrations of salicylic acid (0, 5, 10, 15 and 20 µM) on membrane lipid peroxidation of fenugreek under levels of salinity stress (0, 50, 100, 150 and 200 mM) in hydroponic condition. The experiment conducted as factorial, in completely randomized design with three replications. Results showed that in plants treated with salinity, chlorophyll a, chlorophyll b and carotenoid contents were reduced in comparison with control plants. However, the salinity increased MDA, other aldehydes, catalase and peroxidase activity in shoots. Results also indicted that applying salicylic acid, especially with concentration of 10 and 15µM, increased the membrane lipid peroxidation and decreased the membrane stability index as compared to the control plants. Results also showed that using 5µM salicylic acid did not significantly improve the salt stress effects compared to the control plants. However, concentration of 20µM salicylic acid increased stress, and decreased the above mentioned parameters.
    Keywords: Antioxidant, Fenugreek, lipid peroxidation, Salicylic acid, Salinity stress
  • S. Mohammadi, N. Khalil Agdam, A. Khoshnejad, M. Pour Yousef, N. Jalilnejad Pages 229-240
    Mixed-cropping of barley (Hordeum vulgar L.) and clover (Trifolium alexanderium L.) was studied in a randomized complete block design with 4 replications to detect their best planting patterns at Agriculture Research Center of Miandoab. The experiment comprised of 10 treatments: 9B:1C (nine rows of barley: one row of annual clover), 8B:2C, 7B:3C, 6B:4C, 5B:5C, 4B:6C, 3B:7C, 2B:8C, 1B:9C and sole croppings of each plants. The results indicated that intercropping as a whole had a significant effect on number of stem, plant height and yield of clover. On other hands, the highest clover yields (8.3 t/ha) was achieved in sole cropping and lowest (1.2 t/ha) in 10:90 (Barley: Clover) treatment. Results also showed that spike length, number of seed per spike, 1000-grain weight, protein percent, economical yield and biological yield were affected by mixed-cropping. Reducing planting rows of barley relative to clover caused 87% reduction in both economical and biological yields. 1000-grain weight also decreased from 45.82 to 39g. Total LER was 1 in all of patterns and in 40:60 (barley: clover) pattern was the highest. LER calculated based on forage in two crops was similar to LER which achieved on seed yield of barley and forage yield of clover. Decreasing in rows of barley diminished LER to
    Keywords: Clover, Barley Intercropping, LER, Yield